زندگی زیر سایه خشونت طالبان؛ شکنجه و تجاوز سیستماتیک علیه زنان ترنس در افغانستان

زنان ترنس و افراد رنگین‌کمانی در افغانستان، به‌ویژه پس از به قدرت رسیدن طالبان، در معرض شکنجه، تجاوز و خشونت‌های سیستماتیک قرار گرفته‌اند. گزارشی که سایت زن‌تایمز با تحقیقات ۱۰ ماهه در سال ۲۰۲۴ منتشر کرده، از زندان‌های تاریک کابل تا خشونت‌های وحشتناک فرماندهان طالبان حکایت می‌کند. این یافته‌ها با گزارش اخیر سازمان ملل درباره نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان هم‌خوانی دارد.

متن خبر:
ریمور، زن ترنس ۲۴ ساله، بیش از ۲۸ روز توسط طالبان در یک خانه تاریک در حومه کابل زندانی و بارها شکنجه و مورد تجاوز قرار گرفت. او در مصاحبه‌ای تلفنی به سایت زن‌تایمز گفت که پس از قول دادن به ادامه رابطه جنسی با یکی از فرماندهان طالبان، آزاد شده است. ریمور افزود: «به او گفتم، لازم نیست مرا اینجا نگه داری، هر وقت بخواهی می‌آیم.» و پس از آزادی، بلافاصله فرار کرده است.

این روایت تنها یکی از ده‌ها داستانی است که زن‌تایمز در تحقیقات خود به آن دست یافته است. یافته‌های این تحقیق یک الگوی نگران‌کننده و گسترده از خشونت جنسی، از جمله تجاوز گروهی، را نشان می‌دهد که به طور سیستماتیک علیه افراد رنگین‌کمانی در افغانستان اعمال می‌شود.

آریانا، زن ترنس ۲۵ ساله، نیز از یورش جنگجویان طالبان به آپارتمانش در کابل و شکنجه و تجاوز مکرر در زندان پلچرخی خبر داده است. او گفت: «فریاد می‌زدند که شما لواط‌کارید و باید کشته شوید.» و ادامه داد که هر چند شب یک بار به اتاق تحقیق برده شده و مورد تجاوز گروهی قرار گرفته است. طالبان حتی از این خشونت‌ها فیلم گرفته و آن‌ها را به دوستان خود ارسال می‌کردند.

این گزارش با یافته‌های ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر افغانستان، که در ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴ منتشر شد، هم‌راستا است و نگرانی عمیق جامعه جهانی درباره وضعیت اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در افغانستان را نشان می‌دهد.

تحلیل:
خشونت سیستماتیک و نقض حقوق بشر علیه افراد رنگین‌کمانی در افغانستان، به ویژه زنان ترنس، نه تنها نشان‌دهنده شدت سرکوب طالبان است، بلکه تصویری هولناک از بحران انسانی و فقدان حمایت حقوقی و اجتماعی در این کشور ارائه می‌دهد. این وضعیت نیازمند واکنش فوری جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری است تا ضمن فشار بر طالبان برای توقف این اقدامات، حمایت‌های لازم از قربانیان فراهم شود.

تداوم چنین خشونت‌هایی، پیامدهای جبران‌ناپذیری بر سلامت روانی و جسمی این افراد و جامعه افغانستان خواهد داشت و نشان می‌دهد که حقوق اقلیت‌ها در این کشور به شدت در معرض تهدید است. گزارش‌های مستند و شفاف، مانند آنچه توسط زن‌تایمز و سازمان ملل منتشر شده، ابزاری حیاتی برای جلب توجه بین‌المللی و پیگیری حقوق این گروه‌ها است.