دولت کانادا اعلام کرده که یک بنای یادبود ملی جدید در پایتخت این کشور ساخته خواهد شد تا یاد جان‌باختگان مأموریت کانادا در افغانستان گرامی داشته شود. این یادبود از سال ۲۰۲۸ در نزدیکی موزیم جنگ کانادا در اتاوا ساخته خواهد شد و بخشی از آن نیز به بزرگداشت متحدان افغان اختصاص یافته است.
خبرگزاری آگاه – اتاوا، پنج‌شنبه ۲۹ جوزا ۱۴۰۴
دولت کانادا از ساخت یک بنای یادبود ملی برای گرامیداشت جان‌باختگان مأموریت نظامی این کشور در افغانستان خبر داده است. این بنا قرار است در خیابان بوث شهر اتاوا، در مقابل موزیم جنگ کانادا و نزدیک بنای یادبود هولوکاست، ساخته شود.
کمیسیون پایتخت ملی کانادا، طرح نهایی این یادبود را منتشر کرده و اعلام کرده که ساخت آن از بهار یا تابستان سال ۲۰۲۸ آغاز خواهد شد. طراحی این اثر را تیم «استینسون» برعهده داشته که الهام آن را از “چرخ پزشکی” به عنوان نماد شفا و آشتی گرفته است.
این یادبود شامل چهار دروازه و فضای داخلی بسته‌ای است که به‌عنوان «پناهگاهی برای یادبود» توصیف شده است. بر سه ضلع آن، نام ۱۵۸ سرباز، یک دیپلمات، چهار امدادگر، یک پیمانکار دولتی و یک خبرنگار که در مأموریت افغانستان جان باخته‌اند، حک خواهد شد. در کنار نام‌ها، برگ‌های افرا – نماد رسمی کشور کانادا – نیز دیده خواهد شد.
ضلع چهارم این سازه که به‌سوی افغانستان گشوده می‌شود، به‌طور ویژه به متحدان افغان اختصاص دارد که در کنار نیروهای کانادایی کشته شدند. در مرکز بنا، چهار جلیقه ضدگلوله برنزی که بر صلیب‌ها آویخته‌اند، به عنوان نمادی از فداکاری و حفاظت، به نمایش گذاشته خواهد شد.
وزارت امور کهنه‌سربازان کانادا گفته است که این یادبود، فرصتی برای تأمل، بزرگداشت و التیام برای مردم کانادا فراهم می‌کند و نمادی است از تعهد اعضای نیروهای مسلح، پولیس، کارمندان دولتی و غیرنظامیان این کشور در مأموریت افغانستان.
تحلیل: نگاه از اتاوا به کابل – بنای یادبود، یا تصویر خاطره‌ای ناروشن؟
ساخت بنای یادبود مأموریت افغانستان در اتاوا نه‌فقط یک حرکت نمادین برای مردم کاناداست، بلکه بازتاب‌گر این حقیقت است که مأموریت نظامی غرب در افغانستان، پس از گذشت سال‌ها، هنوز در حافظه ملی کشورهایی مانند کانادا زنده است.
در حالی که افغانستان درگیر بحران اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در دوران حکومت طالبان است و بخش بزرگی از جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند، ساخت بنایی با این عظمت در قلب پایتخت کانادا، تضاد آشکاری را میان خاطره نیروهای خارجی و واقعیت مردم افغانستان نمایان می‌سازد.
اگرچه اختصاص یک ضلع از یادبود به متحدان افغان می‌تواند نشانه‌ای از قدردانی باشد، اما بسیاری از افغان‌ها – به‌ویژه آنانی که در کنار نیروهای خارجی جنگیده‌اند و امروز در افغانستان یا در تبعید زندگی می‌کنند – هنوز بی‌سرنوشت‌اند و یا در معرض تهدید قرار دارند. برای بسیاری، پرسش این است: آیا تنها یادبود کافی است، یا این کشورها مسئولیتی بزرگ‌تر در قبال بازماندگان مأموریت خود دارند؟
در عین حال، یادبودهای این‌چنینی می‌توانند دو معنا داشته باشند: از یک‌سو، گرامیداشت قربانیان و از سوی دیگر، به نوعی پایان‌بخشیدن به یک فصل. ساخت این یادبود در سال ۲۰۲۸ شاید نشانه‌ای باشد از این‌که افغانستان – با تمام هزینه‌های انسانی و مالی‌ای که بر دوش غرب گذاشته – اکنون برای کشورهایی مانند کانادا، بیشتر بخشی از گذشته است تا برنامه آینده.
برای مردم افغانستان، این یادبود می‌تواند هم نشانه توجه باشد و هم علامت فراموشی. بستگی دارد از کدام زاویه به آن نگاه شود.
Leave feedback about this