پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده، در سخنانی جنجالی در کنگره این کشور، نقش ناتو در جنگ بیست‌ساله افغانستان را کم‌اهمیت دانست و گفت که متحدان امریکا در این نبرد «هیچ کاری» نکردند و فاقد توانمندی واقعی دفاعی بودند.
خبرگزاری آگاه:
پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده امریکا، در نشست استماعیه کمیته خدمات مسلح سنای این کشور، نقش نیروهای ناتو در جنگ بیست‌ساله افغانستان را به چالش کشید و گفت که نیروهای عضو این پیمان نظامی، عملاً هیچ نقش مؤثری در میدان نبرد نداشتند.
او در پاسخ به پرسش یکی از سناتورها، با لحنی انتقادی گفت: «در افغانستان پرچم‌های زیادی دیدم، اما تلاش زیادی از شرکای‌مان ندیدم.» او تأکید کرد که این به معنای بی‌اهمیت دانستن مشارکت آنان نیست، اما واقعیت‌های میدانی چیز دیگری نشان می‌دهد.
هگست به شوخی رایج میان سربازان امریکایی در افغانستان اشاره کرد و گفت مخفف ISAF (نیروی بین‌المللی کمک به امنیت) در واقع برای آنان به معنی «من امریکایی‌ها را در حال جنگ دیدم» تعبیر می‌شد.
وزیر دفاع ایالات متحده تصریح کرد که تا زمانی که کشورها فقط پرچم داشته باشند اما فاقد «توانایی دفاعی واقعی و ارتش‌های قابل اتکا» باشند، نمی‌توان از یک ائتلاف واقعی سخن گفت.
این سخنان در حالی مطرح شده که مشارکت ناتو در افغانستان یکی از طولانی‌ترین و پرهزینه‌ترین مأموریت‌های نظامی این پیمان به رهبری امریکا بود که با خروج نیروهای خارجی در آگست ۲۰۲۱ و بازگشت طالبان به قدرت، پایان یافت.
پس از خروج این نیروها، انتقادات گسترده‌ای از نحوه مدیریت عملیات، اهداف تحقق‌نیافته و سقوط سریع دولت پیشین افغانستان مطرح شده است. بسیاری از ناظران، خروج نیروهای امریکایی و ناتو را «فاجعه‌بار» توصیف کرده‌اند.
اظهارات پیت هگست، هرچند تند و تحقیرآمیز به نظر می‌رسد، اما بازتاب‌دهنده نارضایتی گسترده در میان سیاست‌گذاران و نظامیان امریکایی از سهم متحدان‌شان در عملیات نظامی افغانستان است. از نگاه امریکا، برخی اعضای ناتو به جای مشارکت فعال، بیشتر نقش نمادین و نمایشی ایفا کردند.
با این حال، نادیده‌گرفتن کامل نقش نیروهای ناتو، حقیقت پیچیده‌تری را نادیده می‌گیرد. کشورهایی چون بریتانیا، کانادا، آلمان و استرالیا نه‌تنها نیروهای خود را به افغانستان اعزام کردند، بلکه متحمل تلفات و هزینه‌های سیاسی و اقتصادی نیز شدند.
اظهارات اخیر وزیر دفاع امریکا می‌تواند باعث افزایش تنش‌ها میان واشنگتن و برخی از اعضای ناتو شود؛ به‌ویژه در حالی که امریکا بارها تأکید کرده است دیگر حاضر نیست بار امنیت جهانی را به تنهایی به دوش بکشد و خواهان افزایش مشارکت و بودجه کشورهای عضو ناتو است.
در سطح بین‌المللی، این سخنان ممکن است به فروپاشی بیشتر اعتماد میان کشورهای غربی نسبت به سیاست‌های امنیتی مشترک منجر شود. همچنین برای مردم افغانستان که طی دو دهه گذشته با هزینه‌های انسانی و اجتماعی سنگینی روبه‌رو شدند، این نوع روایت‌ها به‌گونه‌ای احساس رهاشدگی و بی‌عدالتی را تقویت می‌کند.
در نهایت، آنچه در پس این اظهارات نهفته است، پرسشی عمیق‌تر درباره اثربخشی ناتو در مأموریت‌های فرامنطقه‌ای است؛ مأموریت‌هایی که نه‌تنها به نتیجه نرسیدند، بلکه میراثی از بحران، بی‌ثباتی و ناامیدی بر جای گذاشتند.
Leave feedback about this