در روزگاری که اخبار تلخ از افغانستان بر صدر رسانه‌ها نشسته‌اند، پیروزی یک ورزشکار تبعیدی، روزنه‌ای از افتخار و امید گشود. سید مسعود کریمی، عضو پیشین تیم ملی تکواندوی افغانستان، در رقابت‌های جهانی World Master Games 2025 که در تایوان برگزار شد، با نمایشی تحسین‌برانگیز به مدال طلا دست یافت.
کریمی در ردهٔ وزنی بالاتر از ۸۰ کیلوگرام شرکت کرد و با غلبه بر رقبایی از تایوان، چین و آلمان، جایگاه نخست را به خود اختصاص داد. این پیروزی در حالی به‌دست آمد که او سال‌هاست در تبعید زندگی می‌کند و به‌دلیل تحولات سیاسی و بسته‌شدن مسیرهای ورزشی در کشور، از افغانستان خارج شده است.
او که اکنون در آلمان سکونت دارد، پس از کسب مدال در گفت‌وگویی با دویچه وله اظهار داشت: «این مدال را به زنان مبارز و رنج‌دیدهٔ افغانستان تقدیم می‌کنم.» جمله‌ای کوتاه اما عمیق که بُعد سیاسی و انسانی این پیروزی را برجسته می‌کند.
در شرایطی که طالبان فضای ورزش، به‌ویژه برای زنان، را تقریباً به تعطیلی کشانده‌اند و ورزشکاران ملی‌پوش یکی پس از دیگری از کشور خارج شده‌اند، درخشش کریمی نشان می‌دهد که استعداد و اراده افغان‌ها را نمی‌توان با مرز، سیاست یا فشار خاموش کرد. مدال طلای او نه‌فقط افتخار شخصی، بلکه نمادی از تداوم امید، مقاومت و هویت ملی در دل تبعید است.
پیروزی کریمی در خارج از خاک وطن، یادآور این واقعیت تلخ است که افغانستان امروز در کنار بحران‌های انسانی، با بحران مهاجرت نخبگان نیز روبه‌رو است. ورزشکارانی که روزی زیر پرچم رسمی کشور افتخار می‌آفریدند، اکنون ناچارند پرچم دیگری را بر دوش بکشند، اما هنوز دل در گرو مردم‌شان دارند.
سید مسعود کریمی در سکوت رسانه‌های رسمی کابل، بار دیگر نام افغانستان را بر سکوهای بین‌المللی زنده کرد. او، همچون بسیاری از افغان‌های مهاجر، حامل دو بار سنگین است: بار افتخار و بار غربت.
Leave feedback about this